- EAN13
- 9788367637565
- Éditeur
- Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk
- Date de publication
- 05/01/2024
- Collection
- Nowa Humanistyka
- Langue
- polonais
- Fiches UNIMARC
- S'identifier
Świadek: jak się staje, czym jest?
Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk
Nowa Humanistyka
Livre numérique
-
Aide EAN13 : 9788367637565
- Fichier PDF, libre d'utilisation
- Fichier EPUB, libre d'utilisation
- Fichier Mobipocket, libre d'utilisation
- Lecture en ligne, lecture en ligne
5.99
Struktura świadectwa i pozycja świadka są od niemal trzech dekad przedmiotem
pogłębionego namysłu badaczy i artystów. Niewątpliwie to studia nad
Holocaustem i związany z nimi zwrot etyczny przyczyniły się do tego w
największym stopniu, co nie oznacza, że Zagłada i genocyd były w zakresie
jedynym przedmiotem analizy. Niniejszy tom wieloautorski pod redakcją
Agnieszki Daukszy i Karoliny Koprowskiej wnosi w ten kontekst związany z
kolejnymi, utrwalonymi fazami humanistycznych dyskusji teoretycznych wątki
nowe, jeszcze nie eksplorowane. Zgromadzone tu teksty zdają sprawę z
zasadniczej zmiany w rozumieniu pozycji świadka w kulturze w relacji do
świadectwa oraz do parezji. Wcześniejsza semantyka zaświadczania, zogniskowana
wokół i na figurze ocalałego, włączała w swój porządek nader często także:
oskarżanie, upominanie się o sprawiedliwość, zwracanie się przeciw
krzywdzącemu jako już-nieobecnemu, dając mu przewagę moralno-epistemiczną.
Obecnie już nie antyteza mówienia i języka jest, jak się wydaje, kluczowa u
świadka (jako nieludzkiego i postludzkiego), ale naruszanie przez świadectwo
uzgodnionych kolektywnych reguł prawdo-mówności. (Prof. dr hab. Tomasz
Majewski)
pogłębionego namysłu badaczy i artystów. Niewątpliwie to studia nad
Holocaustem i związany z nimi zwrot etyczny przyczyniły się do tego w
największym stopniu, co nie oznacza, że Zagłada i genocyd były w zakresie
jedynym przedmiotem analizy. Niniejszy tom wieloautorski pod redakcją
Agnieszki Daukszy i Karoliny Koprowskiej wnosi w ten kontekst związany z
kolejnymi, utrwalonymi fazami humanistycznych dyskusji teoretycznych wątki
nowe, jeszcze nie eksplorowane. Zgromadzone tu teksty zdają sprawę z
zasadniczej zmiany w rozumieniu pozycji świadka w kulturze w relacji do
świadectwa oraz do parezji. Wcześniejsza semantyka zaświadczania, zogniskowana
wokół i na figurze ocalałego, włączała w swój porządek nader często także:
oskarżanie, upominanie się o sprawiedliwość, zwracanie się przeciw
krzywdzącemu jako już-nieobecnemu, dając mu przewagę moralno-epistemiczną.
Obecnie już nie antyteza mówienia i języka jest, jak się wydaje, kluczowa u
świadka (jako nieludzkiego i postludzkiego), ale naruszanie przez świadectwo
uzgodnionych kolektywnych reguł prawdo-mówności. (Prof. dr hab. Tomasz
Majewski)
S'identifier pour envoyer des commentaires.